Tuesday 6 January 2009

Πετρέλαιο στον Αη-Στράτη

Από την εποχή της Αρχαιότητας, του Βυζαντίου και της Τουρκοκρατίας το νησί μας έχει μεγάλη ιστορία και βέβαια πολλά βάσανα. Όμως η νέα χιλιετία μπήκε αισιόδοξα για τη μεταστροφή της πολύπαθης ιστορικής πορείας του νησιού μας. Γίνεται προσπάθεια να γνωρίσει ημέρες ανάπτυξης και οι κάτοικοι του ευημερία παρά τη μεγάλη οικονομική κρίση που δι-έρχεται, όχι μόνο η χώρα μας αλλά και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Η “άγονη γραμμή”, φαίνεται δεν είναι τόσο άγονη , ούτε και το νησί μας είναι πλέον “τόπος εξορίας”.
Χαρακτηριστικό είναι το ρεπορτάζ του Χριστοδουλάκη στο “ΒΗΜΑ”, το Σεπτέμβρη του 2008 που αναφέρει μεταξύ άλλων ότι:
“Η μητρική Shell ενδιαφέρεται για κοιτάσματα του Βορείου Αιγαίου και σύμφωνα με πληροφορίες παρουσίασε τον Σεπτέμβριο του 2005, σε υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη, δορυφορικούς χάρτες που καταδεικνύουν ότι σε αρκετά μέρη της Δυτικής και τη Βόρειας Ελλάδας υπάρχουν σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα πετρελαίου. Ως πλέον ελπιδοφόρος περιοχή θεωρείται αυτή στο Βόρειο Αιγαίο, στην οποία εντοπίζονται και τα ελληνοτουρκικά προβλήματα με την υφαλοκρηπίδα” .
Στη συνέχεια ο έγκριτος οικονομικός αναλυτής και αρθογράφος του “Βήματος” γράφει ότι “σύμφωνα πάντοτε με ανεπίσημες εκτιμήσεις, στο Βόρειο Αιγαίο υπάρχουν αποθέματα αποτελούμενα από τουλάχιστον 2,5 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου, που καλύπτουν, εφόσον αντληθούν, τις πετρελαϊκές ανάγκες της χώρας για 25 χρόνια, αφού η Ελλάδα καταναλώνει 100 εκατομμύρια βαρέλια αργού το χρόνο, σε κατεργασμένα προϊόντα. Το πραγματικό φιλέτο εντοπίζεται μεταξύ Αγίου Όρους, Λήμνου, Ίμβρου και Αγίου Ευστρατίου” λένε Άγγλοι και Ολλανδοί ειδικοί.
Λίγο ως πολύ, οι Αγιοστρατίτες γνωρίζουμε τις ιστορίες με την πίσσα στο νησί και τη μεγάλη “λαδιά” που εμφανίζεται στη θάλασσα όταν είναι μπουνάτσα, στην περιοχή “Πίσσα” και άλλες παρόμοιες ιστορίες που όπως φαίνεται δεν είναι καθόλου μύθος!
Από τα παραπάνω, διαφαίνεται και η στάση του στρατιωτικό-βιομηχανικού συμπλέγματος του τουρκικού κατεστημένου, που καθορίζει και την εξωτερική πολιτική της γειτονικής χώρας, με το να εν-τάσσει στην πολιτική των “γκρίζων ζωνών” τις συγκεκριμένες περιοχές του Αιγαίου, που συμπίπτουν με τη γνώση ύπαρξης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.
Η ελληνική πλευρά, ιδιαίτερα μετά το 1999, προσπαθεί μια ειρηνική ελληνο-τουρκική προσέγγιση. Η στρατηγική επιλογή όμως της γείτονος είναι η δημιουργία αναχωμάτων στην εξεύρεση μιας βιώσιμης λύσης για τα μερίσματα που ανήκουν σε κάθε χώρα. Η επιλογή της γείτονος είναι σε αντίθετη κατεύθυνση με τη λογική της Μ. Βρεττανίας τη δεκαετία του 1970, που υποστήριζε ειρηνικό δια-κανονισμό για τα πετρέλαια της Βόρειας Θάλασσας με τη Δανία, Ολλανδία, Σου-ηδία, κτλ.
Μέχρις όμως να ξεκινήσουν όλα αυτά τα μεγαλεπίβολα σχέδια η Ελληνική Πολιτεία πρέπει να ενισχύσει με κάθε τρόπο την ανάπτυξη του νησιού μας, και ιδιαίτερα τα νέα παιδιά, έτσι ώστε να γίνει ελκυστικός ο Αη-Στράτης για να παραμείνει κάποιος μόνιμα και να κάνει οικογένεια, δίνοντας στο νησί πραγματική ανά-σα ζωής. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η φθίνουσα πληθυσμιακή κατάσταση, σαν συνέπεια πολλών αρνητικών παραγόντων.
Μόνο με συντονισμένο στρατηγικό σχεδιασμό ανάπτυξης, στη βάση ενός ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα με κοινωνική μέριμνα (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, προληπτική και διαγνωστική ιατρική) και με “πράσινη” περιβαλλοντική ευαισθησία που αποτελεί και το μεγάλο κεφάλαιο του νησιού μας αλλά και της οικονομικής τουριστικής δραστηριότητας καθώς και με την προβολή του, θα μπει το νησί μας σε καλύτερο δρόμο.

Αντώνης Κουγιαγκάς